Opis
„Wszewłoga jest bardziej ciepła niż zimna i ma w sobie suchą siłę zieleni.
Człowiek, który ma silne i palące gorączki, powinien rozdrobnić wszewłogę i jeść ten proszek z chlebem na czczo i po posiłku, a poczuje się lepiej, ponieważ jej dobre ciepło tłumi niedobry i zmieszany z zimnem żar. Ale także ten, kto ma dnę, powinien często jeść ten proszek, wtedy dna osłabnie, ponieważ dobre ciepło tego zioła zmniejsza ruchome zimno tej choroby.
A kto ma żółtaczkę, powinien rozgnieść korzeń wszewłogi, kiedy jest jeszcze zielona, w occie i tak go jeść; należy też przyrządzić z tym octem zupę i ją często jeść, a wtedy osoba ta wyzdrowieje, ponieważ żółtaczka, która się bierze z nadmiernej flegmy, zostaje przepędzona przez dobre ciepło tego zioła.”
Wskazania i stosowanie
Najczęściej spotykana w postaci mieszanki do sporządzania miodu gruszkowego z korzeniem galgantu, lukrecji, cząbrem.
Wskazania: Św. Hildegarda określa tę mieszankę „środkiem cenniejszym od złota”, gdyż uwalnia jelita od grzybów, patogenów chorobotwórczych i toksyn. Wspomaga usuwanie złogów i niestrawionych resztek pokarmu z żołądka i jelit. Polecana szczególnie jako element kuracji oczyszczającej na wiosnę i jesienią.
Sprawdza się również w walce z atakami migreny.
Przepis na mus gruszkowy z mieszanką wszewłogową:
Gruszki (1kg) obrać i ugotować na miękko, odcedzić wodę. Dodać do musu 6 łyżek rozgrzanego, odszumowanego miodu oraz mieszankę (70g). Wszystkie składniki wymieszać i krótko zagotować. Wlać do słoiczków i przechowywać w lodówce.
Odszumowanie miodu: szklankę z miodem wstawić do wody, wodę zagotować, mieszając miód zebrać z niego tworzącą się pianę (resztki pyłku kwiatowego i wosku).
Stosowanie musu: 1 łyżeczkę przed śniadaniem, w południe do 2 łyżeczek, wieczorem do 3 łyżeczek.
