Witam w Nowym Roku!! 🙂
Obiecałam rozpocząć artykuł od obszernego cytatu z dzieła „Physica” dotyczącego mięsa kury, (pisanie cyklu artykułów o mięsie zaczęłam od drobiu).
„Kogut i kura mają zimną i suchą naturę (…). Spożywanie ich mięsa jest dobre dla ludzi zdrowych i nie tuczy.”
Dalej są wskazówki dotyczące ludzi chorych, osłabionych, do których zaraz przejdę. Na razie wiemy, że ktoś, kto czuje się dobrze, może jeść to mięso jako pożyteczne. Jednak odsyłam do mojego poprzedniego artykułu, w którym napisałam o jakości współczesnego mięsa zwierząt masowo hodowanych, w tym o mięsie z kurczaków i jak, w związku z tym, sobie radzić.
Św. Hildegarda niby pisze, że mięso tego gatunku jest mięsem zimnym, jednak nie podaje żadnych ograniczeń co do pory roku, w związku ze spożywaniem go (jak to ma miejsce w przypadku kilku zwierząt kopytnych, o czym będę sukcesywnie pisać w kolejnych artykułach). Czyli z drobiu możemy korzystać przez cały rok, choć z pewnością w zimowe miesiące, jak obecnie, szczególnie warto łączyć go z rozgrzewającym orkiszem i rozgrzewającymi przyprawami. Nie wyobrażam tez sobie, by ktoś popijał zimny rosół.
Prześledźmy dalej, to co święta pisze o kurzym mięsie:
„W pewien sposób krzepi ono także chorych. Jeśli jednak ktoś jest bardzo osłabiony i często jada to mięso, wówczas wywołuje ono śluz w jego żołądku i tak ten żołądek osłabia, że człowiek ledwo może strawić spożywane potrawy, ponieważ to mięso jest zimne. Jednak ten, kto jest bardzo osłabiony i zechce zjeść kurze mięso, powinien ugotować je razem z dowolnym innym mięsem, aby zmieszało się z jego sokiem, jako że kurze mięso jest suche, po czym je zjeść. Powinien przy tym unikać smażenia kurzyny, ponieważ nie będzie mógł jej strawić; [z kolei} człowiek zdrowy nie powinien jeść wszystkich tych [zmieszanych rodzajów mięsa].”
Mamy więc w opisie wszelkie detale, byśmy wiedzieli dla kogo, ile i kiedy – owo rozeznawanie na podstawie pewnych „subtelności” w naturze stworzeń. Widzimy, że choremu i osłabionemu człowiekowi posłuży kurze mięso, jeśli zachowa właściwy umiar, a nie będzie jadł go często i dużo lub jeśli zmiesza je z innym gatunkiem. Widzimy więc, że zwyczaj gotowania przez nasze bacie „mieszanych” rosołów, miał jakiś sens. Z kolei człowiekowi silnemu wcale nie wyjdzie na zdrowie mieszanie gatunków mięsa. Jedzenie jednego gatunku białka jest mniej obciążające do trawienia. Chyba tak można próbować ten cytat tłumaczyć. Dalej dostajemy informację, której pewnie sami się domyślamy: smażony kurczak jest ciężej strawny niż gotowany, więc człowiek osłabiony winien się go wystrzegać. Mamy dalej też kolejną wskazówkę :
„Kura bardziej nadaje się na posiłek dla chorego, niż kogut, ponieważ mięso kury jest delikatniejsze aniżeli mięso koguta. Kto jednak jest fizycznie zdrowy, może jeść obydwa jego rodzaje.”
Jednak dla zdrowych a szczególnie dla ludzi osłabionych, gatunek ten ma inny, cenny dar. Święta pisze o pożytecznym, wzmacniającym, wręcz leczniczym działaniu kurzej wątróbki. I tu znów trzeba koniecznie wrócić do świadomości tego w jakich czasach żyjemy. Jeśli wiemy jak są karmione fermowe kurczaki, a wątroba jest „odtruwaczem” każdego organizmu, to wątróbki tych zwierząt należałoby w takim razie uznać za truciznę. 🙁 Nie ukrywam, że mi zdarza się czasem kupić tę „truciznę” i dobrze, długo ją „odtruwać” – jak opisałam w artykule grudniowym (przez moczenie w wodzie z solą, hyzopem, kilkakrotne płukanie w zimnej wodzi, potem jeszcze ozonowanie..), gdy np. potrzebuję 20 dag do pasztetu itd., ale oczywiście, jest to ostateczność. Jeśli chcemy mówić o zdrowej wątróbce drobiowej pewnie musimy niestety udać się do sklepów „Organic” lub mieć inne sprawdzone źródło. Ale z pewnością warto, szczególnie w przypadku dużego osłabienia, anemii, gdyż św. Hildegarda wskazuje nam kurze wątróbki jako wspaniałe lekarstwo:
„Częste spożywanie wątroby kury i koguta pomaga w przypadku wszystkich chorób, które szkodzą człowiekowi wewnętrznie. Wątroba koguta i kury nie jest bowiem twarda i rozpuszcza wszystkie choroby, które zakorzeniły się w ludzkim wnętrzu.”
