Cnoty św. Hildegardy na czas pandemii – POKORA

Najsłabsi na wietrze, najwątlejsi w przyrodzie, szukamy oparcia. Nad prawa natury, które za nic mają kruchość człowieka, tworzymy prawa społeczne. Jednak mierzenie świata ludzką miarą nie wystarcza, trzeba nam przedłożyć nad ludzkie prawo Boże. Dziś w ramach cyklu „Cnoty św. Hildegardy na czas pandemii” – rozważania o pokorze.

Nie wszystko od ciebie zależy

Modne dawniej zawołania „masz kontrolę nad swoim kapitałem”, „zadbaj o siebie”, „chcieć to móc” krzepią jak cukier – fałszywie. Aroganccy, nazbyt dumni i przeceniający siebie, doprowadzamy do katastrofy a potem dziwi nas siła doznanych upokorzeń. Co nam wtedy przychodzi z pomocą? Pokora.

Pokornie wzrastaj

Prawdziwe życie jest skomplikowane, surowe, pełne wydarzeń, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć, relacji, których nie możemy kontrolować. Nie jesteśmy bogami tego świata. Święta Hildegarda radzi wyprzeć się pychy. Jest ona matką wszelkich wad, materiałem z którego powstają: zazdrość, podejrzliwość, poczucie beznadziei i uzależnienie od przesadnej konsumpcji, luksusu. Zaleca odnajdowanie w sobie sił do konfrontacji z upokorzeniami, bo pod ich wpływem mamy wzrastać – i to jest nasze zadanie. Pokora to jedna z najpiękniejszych sił: mobilizuje nas do proszenia o pomoc, do uważności, pracy na rzecz drugiego człowieka, do budowania więzi. Sami jesteśmy nieporadni, rośniemy w siłę dzięki wspólnocie w Bogu Ojcu Wszechmogącym.

Szukaj oparcia i je dawaj

Praca nad parą cech pycha – pokora pozostaje zdaniem Hildegardy w łączności z nadnerczami, strefą bioder i ud oraz narządami płciowymi i wydalniczymi. Nadnercza wytwarzają hormony około stresowe a nadprodukcja kortyzolu wywołuje stany wyczerpania. Potrzebujemy wtedy kontaktu z przyrodą, poczucia jedności z Bogiem, wolnych od współzawodnictwa, bezpiecznych i bliskich relacji z ludźmi. To najpewniejsze ze sposobów regeneracji naszego układu odpornościowego, by móc zwalczać patogeny, szczególnie te o pandemicznym charakterze. Pamiętajmy też, że oprócz aktualnego zagrożenia wirusowego, nadal powszechnie chorujemy na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, nowotwory.

Ćwicząc pokorę św. Hildegarda radzi odstąpić od postu na rzecz diety orkiszowo-warzywnej z ograniczoną konsumpcją mięsa. Poleca zająć się hartowaniem ciała. Zaleca saunę, naprzemienny prysznic z porządnie chłodną wodą, masaż ciała szczotkę, wędrówki nawet w niezbyt sprzyjających warunkach pogodowych. To najlepsze ćwiczenia w sztuce zaczynania wszystkiego od początku. Z kamieni szlachetnych poleca kryształ górski, w każdym bowiem elemencie przyrody istnieje tchnienie Boga, które można przyjąć ku pokrzepieniu. Kryształ można położyć na słońcu a gdy się ogrzeje, umieścić w szklance wody lub wina, po czym wypić ten napój. Rozgrzany można nosić na splocie słonecznym, co pozwala się uspokoić i wzmocnić. Do tego modlitwa z praktykowaniem wdzięczności, pokorną prośbą o pomoc i zawierzenie Bogu.

„Cnoty św. Hildegardy na czas pandemii” to zbiór krótkich esejów do długich przemyśleń. Mam nadzieję, że będą impulsem do podejmowania trudu ale i radości przyzwoitego życia. Zapraszam na cały cykl.

Część cnót (jak również wad) zostały przez Mniszkę wyobrażone i upostaciowione. Właśnie te zostały namalowane i będą pojawiać się we wpisach. Cnotę 16 – Humilitas (Pokora) jako zalążek wszelkich innych cnót widzicie poniżej. Wierzę, że przyglądanie się i uwewnętrznienie tych obrazów, pomoże uruchomić proces wzrastania.